Έβανς, Άρθουρ Τζον

(Sir Arthour John Evans, Νας Μιλς, Χέρτφορντσαϊρ 1851 – Γιούλμπερι, Μπόουρς Χιλ, Οξφόρδη 1941). Άγγλος αρχαιολόγος και ιστορικός, γιος του φημισμένου νομισματολόγου σερ Τζον Έβανς. Το 1884 διορίστηκε επιμελητής του μουσείου Άσμολιν (Ashmolean) της Οξφόρδης και εξακολούθησε να το διευθύνει έως το 1908. Το 1909 κατέλαβε τη θέση του έκτακτου καθηγητή της προϊστορικής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1894 επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Κρήτη και από το 1899 άρχισε τις επιτυχείς και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ανασκαφές του στο νησί. Μετά από έναν χρόνο, έφερε στο φως το μεγάλο ανάκτορο της Κνωσού, ανέσκαψε συστηματικά όλα τα δωμάτιά του και ανακάλυψε τις πρώτες πήλινες πινακίδες γραμμικής γραφής Β και Α. Η διαίρεση του κρητικού πολιτισμού της περιόδου του χαλκού (τον οποίο ονόμασε μινωικό από τον μυθικό βασιλιά Μίνωα της Κρήτης) σε πρωτομινωική, μεσομινωική και υστερομινωική εποχή, καθώς και ο συσχετισμός του με τις χρονολογίες αιγυπτιακών ευρημάτων, αποτέλεσαν τη βάση των μετέπειτα μελετών για την προϊστορία του Αιγαίου. Το 1911, ο Έ. τιμήθηκε γι’ αυτή τη σπουδαία ανακάλυψή του με τον τίτλο του σερ (ιππότη). Τα σημαντικότερα από τα έργα του είναι Το ανάκτορο του Μίνωα, μία αιγαιακή σύνθεση (1921-36) και το Scripta Minoa (1909, 1952). Αν και μερικές από τις απόψεις του έχουν αμφισβητηθεί, ο Έ. κατέχει πάντοτε πολύ σπουδαία θέση στην ιστορία της αρχαιολογίας.